به نقل از «جهان نيوز»

چرا کانال های ضدانقلاب می توانند بعد از فیلتر هم عضو گیری کنند؟ / راهکاری های واقعی برای بی اثر کردن آمدنیوزیسم

تاریخ انتشار: ۱۸ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۴۸۱۲۹۲

به گزارش جهان نيوز، بدون شک نمی توان قدرت تاثیرگذاری شبکه های اجتماعی در ایجاد شبکه ای گسترده از افراد جامعه برای حضور در فضای مجازی و ارتباطات را نادیده یا کم اثر فرض کرد. از سال 1394 که شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام بدون هیچ محدودیتی وارد خانه های ایرانی شدند، تحولات چشمگیری در این حوزه رقم خورد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شاید بتوان از عضویت 40 میلیون ایرانی در تلگرام و 20 میلیون در اینستاگرام،به عنوان فاکتورهای عمده سنجش رفتارهای اجتماعی و مجازی ایرانیان یاد کرد. بر اساس آمار ارائه‌شده از سوی دفتر بررسی‌های اقتصادی وزارت ارتباطات، ضریب نفوذ موبایل در ایران از ۱۰۴ درصد عبور کرده است. برمبنای این آمار، 47 میلیون ایرانی از اینترنت موبایل استفاده می کنند.

برمبنای ارزیابی های انجام شده پهنای باند اینترنت بین الملل تا پایان شهریورماه امسال به یکهزار و 114 گیگابیت بر ثانیه رسیده است و این درحالی است که در سال 86 ظرفیت پهنای باند اینترنت بین الملل 6.05 گیگابیت بر ثانیه بوده است که رشد هزار برابری را نشان می دهد.

درهمین حال ظرفیت پهنای باند شبکه اینترنت داخل کشور نیز از 31.8 گیگابیت بر ثانیه در سال 88 به 6800 گیگابیت برثانیه رسیده است . بررسی ها حاکی از آن است که 47 میلیون و 332 هزار و 555 مشترک در کشور از اینترنت موبایل و پهن باند سیار استفاده می کنند و شمار مشترکین اینترنت ثابت (پهن باند ثابت از طریق فناوری ADSL و فیبر) بالغ بر 10 میلیون و 490 هزار و 118 مشترک اعلام شده است.

در کنار هم قرار دادن این آمارها نشان از تحول در عرصه فضای مجازی و ضریب نفوذ اینترنت در ایران دارد که ورای دستاوردهایی که در این زمینه ایجاد شده و توانسته فضای کسب و کارهای نوین را وارد حوزه کسب و کارهای سنتی کند، با این وجود نباید از آسیب پذیری های آن نیز غافل شد. به هر حال هیچ جامعه ای نمی تواند خود را از تحولات فضای مجازی مصون بدارد و می بایست همواره از سطح آمادگی لازم برای مقابله با پیامدهای احتمالی آن برخوردار باشد.

تحولات سیاسی و اجتماعی
شبکه های اجتماعی در عصر جدید ارتباطات دارای چنان نقشی هستند که بسیاری از مسئولان ایرانی علی رغم فیلتر بودن برخی از آنها در این شبکه ها فعالند. این رفتارهای دوگانه در حالیست که تا پیش از فیلتر شدن تلگرام در ایران، در همان اوایل گسترش این شبکه، بسیاری از دولتمردان از مقاومت در مقابل فیلتر شدن آن به عنوان افتخار کاری خود نام می بردند.

علی جنتی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی در زمان زعامت در این وزارتخانه از عضویت خود در فیس بوک دفاع کرده بود و درباره تلگرام نیز گفته بود: «تلاش‌های زیادی شد تا این شبکه‌ها را فیلتر کنند اما وزرای این دولت که عضو کمیته مصادیق مجرمانه هستند در مقابل آن مقاومت کردند و در عین حال توانستیم فیلترینگ هوشمند را برقرار کنیم و شما مشاهده می‌کنید که دیگر صفحات مبتذل در این شبکه‌ها قابل دسترس نیست.

نمی‌شود مقابل واقعیت‌ها و تکنولوژی ایستاد و ما باید اکنون برای توسعه فرهنگ خودمان از این شبکه‌ها استفاده کنیم.» این در حالی بود که رسانه هایی مانند بی بی سی فارسی یا رادیو فردا علی رغم فیلتر بودن سایت های آنها در ایران، به راحتی در شبکه های اجتماعی تلگرام و اینستاگرام در دسترس ایرانیان بودند و هستند.

به هر حال تقابل مدافعان و مخالفان گسترش شبکه های اجتماعی با روشن شدن هزینه هایی که در هفته های اخیر برای امنیت و ثبات کشور داشته، به یک نقطه مشترک یعنی فیلترینگ رسیده است. شاید اگر اتفاقات اخیر رقم نمی خورد و کانال تلگرامی مانند آمدنیوز، مردم را به اقدامات خرابکارنه دعوت نمی کرد، تلگرام همچنان مهمان خانه های ایرانی بود. در این مقال درباره توطئه یا دست های پشت پرده شبکه اجتماعی تلگرام بحثی نمی شود ولی باید به آسیب شناسی جدی نوع تعامل دولت و حکومت ایران با فضای مجازی و شبکه های اجتماعی پرداخت.

سوال اساسی این است با وجود زیرساخت های ایجاد شده در بستر اینترنت و تقاضای بالای جامعه برای تبادل آزاد اطلاعات، می توان به مانند گذشته تنها بر دکمه فیلتر تکیه زد. این در حالیست که با وجود فیلترتلگرام، فیلترشکن ها رونق صدچندانی در میان ایرانیان پیدا کرده اند.

چه باید کرد؟
کانال تلگرامی آمدنیوز با وجود فیلتر بودن تلگرام، دوباره عضو گیری کرده است. مقامات ایرانی بهترین گزینه را برای مقابله با اقدامات چنین کانال هایی، فیلترینگ در نظر گرفتند اما چرا با وجود این اقدام، جامعه ایرانی از جستجو برای دستیابی به تلگرام عقب نشینی چشمگیری نکرده است. عوامل زیر را می توان برای پاسخ به این سوال در نظر گرفت:

- بیشتر کسانی که در کانال های تلگرامی مانند آمدنیوز، بی بی سی فارسی و ... عضو می شوند، تروریست، شورش گر، مخالف نظام جمهوری اسلامی یا برانداز نیستند. در میان اعضای این کانال های از استاد دانشگاه و افرادی با تحصیلات بالا تا افراد معمولی حضور دارند. طیف وسیعی از اقشار مختلف چرا باید وارد چنین کانال هایی برای دستیابی به اطلاعاتی شوند که بدون شک با هدفمندی خاصی در اختیار مخاطب قرار می گیرد.

دلایل متعددی را می توان عنوان کرد اما عضوگیری چشمگیر این کانال های در ناآرامی های اخیر و شتاب گیری آنها را باید در حس کنجکاوی و تشنگی دهها هزار نفر برای دستیابی به اخباری عنوان کرد که از مجاری رسمی داخلی به سختی می توان به آنها دست یافت. بدون هیچ تردیدی رسانه های معاند یا رقیب خارجی اطلاعات و اخبار را اززاویه دید و منطبق بر دستورکار تعریف شده در آنسوی آب ها به مخاطب ایرانی تزریق می کنند و به راحتی می توانند اذهان را منحرف و در تقابل با نظام و دولت قرار دهند.

- یکی از مجاری رسمی برای انتقال اخبار در ایران صداو سیماست. اما آیا این رسانه فراگیر در سطح ایران توانسته به رسالت خود به نحو احسن در طول 40 سال اخیر عمل کند. ریزش مخاطبان آن گویای واقعیتی تلخ است که نمی توان آن را در تحلیل ها در نظر نگرفت. مخاطبان ایرانی صدا وسیما از طیف های مختلف هستند و برآورده کردن نیازهای اطلاعاتی آنها نیز نیازمند طیف نگاری ویژه ای است.

در صورتیکه تحولات اخیر در صدا و سیما به سرعت و با عاقلانه تر بیشتری پوشش داده می شد، بی تردید مخاطبان دلیلی نمی دیدند برای پیگیری اخبار دیش ها بر بام ها مستقر کنند و از فیلتر ها برای دستیابی به اخبار عبور کنند. این نقیصه می تواند در میان مدت با تغییر رویه در صدا و سیما با  شیبی نسبتا ملایم به سمت اعتمادسازی مخاطب داخلی پیش رود. تزریق اطلاعات و اخبار کامل تحولات در صدا وسیما بدون توجه به مصلحت های خودانگارانه سیاستگذاران این حوزه، انحصار رسانه ها و شبکه های اجتماعی در تاثیرگذاری بر افکار عمومی ایران را از بین خواهد برد.

- با وجود فیلتر شدن تلگرام، کاربران ایرانی شبکه های اجتمااعی به جای استفاده از نمونه های داخلی پیام رسان ها، یا با فیلترشکن در تلگرام باقی مانده اند و یا آنکه از پیام رسان های خارجی به ویژه مرتبط با کشورهای غربی بهره می برند. حتی در زمینه استفاده از وی چت که بعد از 4 سال رفع فیلتر شد، کاربران با تردید به آن می نگرند.

این در حالیست که پیام رسان های داخلی که با سرمایه گذاری کلانی در دو سال اخیر ایجاد شده اند، نتوانسته اند در داخل ایران فراگیر شوند و هر یک از آنها مزایا و معایبی دارند که در صورت تجمیع همه آنها در یک پیام رسان شاید نتایج به مراتب بهتری رقم می خورد.

در کنار این شائبه سرمایه گذاری دولت یا نهادهای نظامی، اطلاعاتی و امنیتی در این شبکه ها باعث شده تا کاربران ایرانی تمایل چندانی برای استفاده از این پیام رسانه ها نداشته باشند. حال چه اقداماتی برای رفع این شائبه ها و شبهات صورت گرفته، محل تردید است. از سوی دیگر دولت می توانست با به میدان کشیدن بخش خصوصی و تجمیع تمامی سرمایه ها در ایجاد یک یا دو پیام رسان با هدف جامعه هدف جهانی، نتایج به مراتب بهتری رقم بزند.

می توان دلایل متعدد دیگری نیز را به این لیست اضافه کرد ولی به نظر می رسد یکی از مهمترین اقدامات در حوزه شبکه های اجتماعی و نقش آنها در ناآرامی ها، تحول ساختاری در حوزه رسانه و صدا و سیما باشد. انعکاس سریع، دقیق و تاحدودی کامل اخبار و تحولات از سوی مجاری رسانه ای داخلی و افزایش اعتمادسازی میان رسانه های رسمی و مخاطبان می تواند فرصت سواستفاده دشمنان و رسانه های معاند را از آنها بگیرد و به تدریج نقش آنها را در آشوب ها و سواستفاده از هیجانات به شدت کاهش دهد.

منبع: جهان نيوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۴۸۱۲۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مد خوب، مد بد!

«این‌ها الان مد شده» جمله‌ای آشنا که ممکن است در طول روز بارها به گوشتان به عناوین مختلف رسیده باشد. اما آیا هر مدی قابل قبول است؟ تا چه جایی می‌توان از آن پیروی کرد؟

به گزارش ایسنا، شاید کلمه حجاب و پوشش برای افراد در سنین بالاتر معنا و مفهوم بیشتری داشته باشد. کسانی که نوع لباس پوشیدن در خانه یا بیرون از آن، برایشان نوعی احترام به خانواده و جامعه بود. می‌توان گفت پوشیدن لباس‌های نامتعارف باب نبود. اگر کسی بر خلاف عرف آن دوره عمل می‌کرد به شدت مورد شماتت دوستان و اطرافیان خود قرار می‌گرفت. اما در دوره جدید عکس این قضیه در جریان است. به طوری که پوشیدن لباس‌های پاره، کهنه، تنگ و کوتاه که هیچ سنخیتی با فرهنگ ایرانی ندارد، بسیار در بین جوانان باب شده است.
به راستی دلیل این که عده‌ای از افراد به بدون هیچ آگاهی، فقط به دلیل مد شدن این نوع پوشش را انتخاب می‌کنند چیست؟ لباس‌هایی که در بسیاری از مواقع نه تنها زیبایی ندارند، بلکه ممکن است در نگاه اول مضحک و خنده‌دار هم باشند.

مفهوم پوشش و لباس

لباس از گذشته، تاکنون گویای مفاهیم زیادی بوده است و سهمی بزرگ در فرهنگ ملت‌ها دارد. نشان‌دهنده باورهای، فرهنگی، مذهبی، اجتماعی مردمان یک جامعه است. اما در نگاه کلی لباس پاسخگوی نیازهایی مانند حفاظت از سرما و گرما، حفظ عفت و شرم است و در نهایت به انسان آراستگی، زیبایی می‌بخشد.

پوشش در گذشته

 پیکره‌ها، نقاشی‌ها، و نوشته‌های باقیمانده از دوران باستان نشان می‌دهد که پوشش تمام بدن در دوره‌های مختلف تاریخی برای زنان و مردان ایرانی دارای اهمیت بوده است و ایرانیان به هیچ وجه در برهنگی به سر نمی‌برده‌اند.

استرابون تاریخ‌نگار و جغرافیدان معروف یونانی که کتاب جغرافیای او منبع گران‌بها از دنیای قدیم از جمله فلات ایران، فرهنگ و تمدن مردمانی که در نواحی مختلف ایران ساکن بوده‌اند را در خود جای داده است، می‌نویسد: "ایرانیان اگر بخشی از بدنشان برهنه باشد آن را بی شرمی می‌دانند و همیشه بلند لباس می‌پوشند.

 ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن می‌نویسد: "در زمان داریوش، زنان طبقات بالای اجتماع جز در تخت روان و روپوش‌دار از خانه بیرون نمی‌آمدند. در نقش‌هایی که از ایران باستان بر جای مانده است هیچ صورت زن دیده نمی‌شود
در موزه لوور پاریس مُهر سنگی استوانه‌ای مربوط به دوران هخامنشیان است که تعدادی با لباس و تاج و چادر زنان هخامنشی بر مسند شاهانه‌ای تکیه زده است و ندیمه‌هایش در مقابلش ایستاده‌اند و سرپوش به سر دارند.  موارد نمونه‌هایی از وجود فرهنگ پوشش و یکی از نشانه‌های ملیت ایرانی است.

پوشش فرهنگ‌های مختلف ایرانی

با این که استفاده از لباس‌های سنتی و قدیمی دیگر نسبت به گذشته در بین اقوام ایرانی رایج نیست، اما هستند مردمانی که در استان‌های مختلف هنوز از این سنت دیرین در نوع پوشش استفاده می‌کنند. پوشش اقوام مختلف در ایران برای بسیاری از گردشگران چه ایرانی یا خارجی بسیار جذاب و دیدنی است. شاید برای شما پیش آمده باشد که در سفر به نقطه‌ای از کشور افرادی را با لباسی خاص و سنتی مخصوص همان منطقه ببینید. لباس‌هایی که در عین زیبایی، پوشیدگی را نیز به همراه دارد. به طوری که اکثر افراد را به گرفتن عکس‌های یادگاری از این نوع پوشش ترغیب می‌کند. بر اساس شرایط جغرافیایی، آب و هوایی و همچنین فرهنگ‌های مختلف اقوام ساکن، نوع پوشش و لباس در بین قومیت‌های مختلف بسیار متنوع است.

مدگرایی

مدگرایی به این معنی است که فرد سبک زندگی، پوشش و رفتار خود را بر اساس آخرین الگوها تنظیم و به محض ورود الگوی جدید در جامعه، از آن پیروی می‌کند. این حس تنوع‌طلبی توأم با گرایش به خودنمایی در محیط اجتماعی، تغییرات چشمگیری در نوع پوشش، رفتار و آرایش افراد به همراه داشته است. مدگرایی منحصر به سن خاصی نیست، اما در بین جوانان جذابیت بیشتری دارد. عواملی چون تنوع‌طلبی و نوگرایی، همانندسازی، رقابت، چشم و هم‌چشمی با دیگران، مدگرایی و التزام ناشی از دوستی، جلب توجه دیگران و تشخّص‌طلبی می‌تواند از عوامل گرایش جوانان به سوی این شیوه زندگی باشد.‌

مد پیامد دوره معاصر و مختص به جامعه و فرهنگی خاص نیست، اما در عصر حاضر با گسترش روز افزون شبکه‌های ارتباطی و ماهواره‌ای، سبک زندگی  افراد جامعه مخصوصا نوع پوشش آن‌ها را  بسیار تحت تأثیر قرار داده است. این رسانه‌ها با کمک تبلیغات و مدهای جدید، نیازها و الگوهای جدیدی برای افراد ایجاد می‌کنند که بعضی از این الگوها با فرهنگ و ارزش‌های جامعه ما هیچ سنخیتی ندارد و باعث مشکلات اجتماعی و خانوادگی می‌شود.

اکثر افرادی که در پی مد روز هستند، به قول خودشان می‌خواهند باکلاس باشند. به عقیده آن‌ها نحوه پوشش عامل مهمی برای شناخت طبقه اجتماعی، میزان رفاه، سلیقه و فرهنگ افراد است.
 پیروی از مد همیشه بد نیست و می‌تواند جوانان را از لحاظ روحی ارضا کند و حتی در پیشرفت جامعه نیز مفید باشد. جامعه‌شناسان مد را یک پدیده اجتماعی می‌دانند که افراد را با یکدیکر همرنگ می‌کند. این به شرطی است که از افراد یا مدهایی که با جامعه هیچ سنخیتی ندارند پیروی نکنند. اما با این حال امروزه جوانان زیادی  را می‌بینیم که درگیر آن شده‌اند و مد به یکی از معضلات فرهنگی و اجتماعی جامعه تبدیل شده است. تقلید نسنجیده‌ای که وقت و هزینه زیادی برای آن‌ها دارد. چراکه اکثرا وقتی از آن ها دلیل انتخابشان پرسیده می‌شود تنها کلمه‌ای که می‌شنویم این است که مد شده است.

سخن آخر

 با پیشرفت روزافزون، شبکه‌های ارتباطی و ماهواره‌ای در نیازهای اساسی مردم به خصوص جوانان تغییرات بزرگی را به وجود آورده‌اند، رسانه‌هایی که با تبلیغات، الگوهای جدیدی را وارد زندگی جوانان کرده‌اند. الگوهایی که در اکثر موارد سنخیتی با فرهنگ و ارزش‌های جامعه ایرانی ندارد.

انتهای پیام